PASTORALE BIJDRAGE PASTORALE BIJDRAGE
Afstand nemen
Op vakantie gaan is een goede gelegenheid om afstand te nemen van al het nieuws waar je in het dagelijks leven mee wordt overspoeld. Met een mobiele telefoon bij de hand, is ontsnappen moeilijk. En eerlijk gezegd ben ik daarvoor toch te “nieuwsgierig”.
Maar op reis gaan, in een andere omgeving mooie dingen zien, wandelen in de natuur, kamperen, maakt je na verloop van tijd toch loskomt van alle drukte en onrust.
De reis bracht ons onder meer naar mooie, verstilde, middeleeuwse stadjes, kerken en kathedralen op het Massif Central in Frankrijk. De bakstenen kathedralen van Albi en Rodez zijn imponerend en rijk versierd. Je kijkt er je ogen uit! Overigens werden de kathedralen gebouwd als teken van de herwonnen macht van de bisschoppen na de kruistocht tegen de afvallige Katharen.   
Tussen die beide steden vonden we aan het riviertje de Viaur een bijzondere kampeerplek. De eigenaren van de camping hadden de “biodiversiteit” hoog in het vaandel. We vonden er grote, schaduwrijke plekken met hoge bomen en lang gras. In het riviertje bloeide de waterranonkel waar tientallen vlinders en libellen door werden aangetrokken. Vogels vlogen af en aan en de kikkers kwaakten. “Mooier dan dit wordt het niet” zeiden we en we bleven er langer dan gepland.
Wat wil ik hiermee zeggen? We maken ons zorgen over de wereld waarin we leven. Het dagelijkse nieuws maakt je soms moedeloos. Dan is het goed om afstand te kunnen nemen en om je heen te kijken naar het moois van de Schepping en je te verwonderen. Uiteindelijk overtreft de natuur alle menselijke bouwwerken.

Zoals een bloem zijn kelk heft naar de zon, 
een boom zijn armen uitbreidt naar de hemel, 
ja zelfs het zaad, diep in de akkergrond, 
zoekt naar het licht en opstaat om te leven, 
zo zoekt ons hart naar U, o eeuwig licht, 
zo taalt ons lied naar U, o God van vrede. 
 
Lof zij uw naam die oplicht in de nacht, 
uw luister staat geschreven in de sterren, 
zo hoog van eer, een uitstraling zo zacht, 
taal van genegenheid, tijding van verre. 
Wij zien verwonderd naar de stille pracht, 
zou ooit een mens die heerlijkheid verwerven? 
Lied 220 liedboek
Cocky den Hollander
 
terug