MEDITATIE MEDITATIE
De tuin                                    door Annemiek Heerma
Als ik een blik door het keukenraam werp, zie ik dat onze tuin er wat rommelig uitziet; scheef gegroeide heggetjes en rozenstruiken die zijn opgeschoten als dunne bomen.
Het wordt tijd dat er onderhoud gepleegd wordt. Binnenkort, als de zon schijnt, de tuin maar eens induiken.
Tuinieren brengt je geest tot rust en is nodig om te voorkomen dat alles overwoekert. Het regelmatig bijhouden en het opbrengen van discipline vind ik best lastig! Maar je wordt ervoor beloond; in de zomer is het genieten van al je werk. Het brengt me op de gedachte dat het ook belangrijk is om je innerlijke tuin te verzorgen. Vaak denk je dat te doen wanneer je in nood verkeert, maar juist wanneer het je goed gaat kun je je bron verstevigen!
Hoe verzorg je die tuin in je leven?
Pasgeleden vertelde een vriendin mij over het angelusklokje, dat werd vroeger dagelijks geluid om 6 uur ‘s ochtends, op het middaguur en om 6 uur ‘s avonds. Dat waren de tijden dat de rooms-katholieken werden opgeroepen om het angelusgebed te bidden. Het schilderij: het angelus van Jean-François Millet laat dat zien. Twee boeren die even stil staan op het veld om te bidden, die gebedsmomenten zorgden voor een grote eenheid.
De theoloog Claartje Kruijff schreef dat we “de tuin in de samenleving” missen (Kruijff, 2022). Een gezamenlijke levensruimte waar tijd en plaats is voor elkaar. Waar we op adem kunnen komen in het besef, dat we elkaar nodig hebben.
Goed om in herinnering te brengen dat een groot deel van het N.T. niet aan individuen is geschreven, maar aan gemeenschappen, aan kleine geloofsfamilies die met elkaar aan tafel zaten; het brood braken en wijn dronken. Als groep luisterden ze naar het verhaal, om samen een weg te vinden door de theologische bomen. Gelukkig luiden elke zondag de kerkklokken om ons hiervoor uit te nodigen. 
Annemiek Heerma



 
terug